Schuine Dakvlakken
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Schuine dakvlakken zijn de hellende onderdelen van een dakconstructie die onder een bepaalde hellingshoek staan ten opzichte van de horizontaal, primair bedoeld voor de afvoer van hemelwater.
Omschrijving
Een schuin dak, ook wel hellend dak genoemd, bestaat uit één of meerdere schuine dakvlakken. Deze helling is essentieel voor de natuurlijke afvoer van regenwater en sneeuw, waardoor de constructie beschermd blijft tegen wateroverlast en schade. De dakhelling, uitgedrukt in graden, bepaalt mede welke soort dakbedekking geschikt is en heeft invloed op de bruikbare ruimte onder het dak. Een dak wordt over het algemeen als schuin beschouwd bij een helling groter dan 15 graden, hoewel dit per norm kan verschillen. Er zijn diverse typen schuine daken, zoals het zadeldak (twee tegenover elkaar liggende schuine vlakken), schilddak (vier schuine vlakken) en lessenaarsdak (één schuin vlak).
Onderdelen van een schuin dakvlak
Een schuin dakvlak is onderdeel van een grotere dakconstructie. Belangrijke elementen zijn onder meer de dakbedekking (zoals dakpannen, leien of metaal), panlatten, dakbeschot en de dragende dakconstructie bestaande uit balken zoals gordingen, sporen en spanten. De nok vormt het hoogste punt waar dakvlakken samenkomen, en de dakrand is het laagste punt, vaak voorzien van dakgoten voor waterafvoer. Kilgoten voeren water af waar twee schuine dakvlakken inwendig samenkomen.
Dakhelling en toepassingen
De dakhelling is bepalend voor diverse aspecten. Naast de waterafvoer beïnvloedt de hellingshoek de mogelijke dakbedekking; zo vereisen dakpannen doorgaans een minimale helling van 15 graden. Een steilere helling kan meer nuttige ruimte creëren onder het dak. De hellingshoek speelt ook een rol bij de plaatsing van dakkapellen en zonnepanelen. De keuze van de dakhelling kan afhangen van factoren zoals weersomstandigheden, esthetische voorkeuren en de gewenste binnenruimte.
Vergelijkbare termen
Hellende daken
Gebruikte bronnen: